Er-Rahîm: Affın ve İlâhî Şefkatin Sırlı Adı

Bazı isimler, sadece bir anlam taşımaz; bir hal, bir duruş, bir sesleniştir. Er-Rahîm, işte o sesleniştir. Kalbini günahla karartmış bir kulun, yine de umutla başını semâya kaldırabildiği o ilâhî fısıltıdır.“Ben seni affederim. Sen yeter ki gel…”

Kur’an’da “er-Rahîm” ismi, Allah’ın rahmet sıfatının en yumuşak, en içe işleyen halidir. Bu, korkutan değil; sarıp sarmalayan bir isimdir. Bu, sadece büyük günahları affetmekle kalmaz; kulun kendisini bile affetmesini sağlar.

Kur’an’da er-Rahîm

“er-Rahmân” ismi daha çok zatî rahmetin tecellisi olarak geçerken, “er-Rahîm” ismi Kur’an’da sıklıkla Allah’ın kullarına özel muamelesini tanımlar:

“Şüphesiz Allah, müminlere karşı çok merhametli ve bağışlayıcıdır.”(Ahzâb, 43)

Bu ayet, rahmetin yönünü işaret eder: Allah her şeye Rahmân’dır ama kulun kalbine Rahîm olarak dokunur.

İmam Gazzâlî der ki:

“Rahîm ismi, umudun ismidir. Kul, Rabbine hangi halde dönerse dönsün, Rahîm onun dönüşünü güzelleştirir.”

Rahmân ve Rahîm: İkiz Rahmetin Hikmeti

Tasavvuf büyükleri bu iki ismi bir arada düşünür:

• Rahmân: Kudretli bir yağmur gibi, tüm varlığa yağar.

• Rahîm: O yağmurdan sonra gelen bir damla. Sadece kurumuş gönülleri bulur.

Bu yüzden “Bismillâhirrahmânirrahîm” denildiğinde, Allah önce Rahmân sıfatıyla tüm yaratılışa seslenir; sonra Rahîm sıfatıyla kulun iç âlemine yönelir.

İbn Atâullah el-İskenderî der ki:

“Rahmân, var etmeyle; Rahîm, kabul edişle tecelli eder.”

Yani yaratılmak bir rahmettir, kabul edilmek ayrı bir rahmettir. İkincisi, daha sessiz; daha derindir.

İbn Arabî ve er-Rahîm: Rahmetin İçe Dönük Nefesi

İbn Arabî’ye göre Rahîm, Allah’ın bâtınî tecellisidir. Zahirde görünmez ama hissedilir.Tövbeden sonra gelen huzur, affedilmekten sonra kalbe dolan sükûn; işte bunlar Rahîm’in tecellileridir.

“Er-Rahîm ismi, Allah’ın affedilen kulda ortaya çıkan en derin izidir.”— Fütûhâtü’l Mekkiyye

İbn Arabî, Rahîm ismini “duyulmayan bir fısıltı” ya benzetir. O sesi sadece mahviyet içinde olan kalpler duyar.

Mevlânâ’da er-Rahîm: Affın Aşk Hâli

Mevlânâ, er-Rahîm ismini bir dönüş daveti olarak yorumlar. Ona göre Allah, günahkâr kulunu bağışlamak için bahane arar. Divân-ı Kebîr’de şöyle der:

“Günahıma değil, affına bak Ya Rabbi…Çünkü ben, Senin affını tanıyarak geldim.”

Mevlânâ’nın dilinde Rahîm ismi bir kapıdır; her günahkâr kul için ardına kadar açık bırakılmış.

“Yüz kere geldin, yine gel…Çünkü Sen geldikçe, O affıyla yeniden doğar.”

Kalpte er-Rahîm’in Tecellisi: Affetmekle Dirilmek

Tasavvuf, yalnızca Allah’ı tanımak değil; O’nunla ahlâklanmak sanatıdır. Ve er-Rahîm ismi, bu ahlâkın kalbidir.Çünkü bu isim sadece Allah’ın affediciliğini anlatmaz; kulda da affediciliği uyandırır.

İmam Kuşeyrî şöyle der:

“Rahîm ismini zikreden kişi, affetmeyi öğrenir. Çünkü bu zikir kalbi genişletir, kini ezer, intikamı susturur.”

İşte bu yüzden, Rahîm ismini hakkıyla zikreden bir kalpte:

• Kin barınmaz,

• İntikam arzu edilmez,

• “Sen bana ne yaptın?” sorusu yerine,“Ben seni affetmekle ne kazandım?” sorusu doğar.

Affetmek, sadece karşındakine değil; kendine de merhamet etmektir.

Evliyaullah ve Rahîm’e Sığınmanın Halleri

Evliyaullah’a göre, Allah’ın kuluna en çok Rahîm olarak tecelli ettiği an, pişmanlık anıdır.Çünkü o anda kalp kırılır, kabuk yırtılır ve tövbe suyu dökülür.

İmam Rabbânî der ki:

“Tövbe kapısı, Rahîm isminin gölgesidir. O isim olmasaydı, hiçbir kul geri dönemezdi.”

Büyük velîlerin hayatlarında bu ismin izi vardır:

• Geylânî Hazretleri geceleri sabahlara kadar “Yâ Rahîm…” diye ağlardı.

• Bişr-i Hâfî, bir haramı terk edişle Rahîm ismine sığındı ve veli oldu.

• Râbiatü’l Adeviyye, “Cehennemden değil; Senin rahmetinden uzak kalmaktan korkarım.” dedi.

Bu yolun büyükleri, Rahîm ismini sadece duymakla kalmadı; onu yaşadı, teneffüs etti, ağladı.

Rahîm Zikriyle Ruhun Saflaşması

“Yâ Rahîm” zikri, tasavvufta özellikle günahın yükünü hafifletmek, iç huzuru arttırmak ve tövbe sürecini derinleştirmek için yapılır.Bu zikir;

• Gece teheccüd vaktinde,

• Yalnızlıkta,

• Yağmur yağarken,

• Gözyaşıyla birlikte çekildiğinde daha çok tesir eder.

Zikir Önerisi:

“Yâ Rahîm, yâ Rahîm, yâ Rahîm…”(Her nefeste bir pişmanlık, her sözde bir umut)

Bu zikirle kalp hafifler, nefsin sert kabuğu çatlar, kul affedilmeyi değil; affedilmiş olmayı hissetmeye başlar.

Modern Kalbin Sertliğine Karşı Rahîm’in Şifası

Günümüz insanı, teknolojiyle zırh kuşandı. Kalpleri hızla dondu, diller sertleşti. Bir hata affedilmiyor. Bir söz unutulmuyor. Bir kırgınlık sonsuza kadar saklanıyor…

Ve böyle bir dünyada “Rahîm” ismi, kalbe dokunan en yumuşak ilaçtır. Çünkü:

Rahîm olan Allah’ı tanıyan, affedemeyeceği kimse olmadığını anlar. Rahîm ismini bilen, kendi hatası kadar başkasının da affa muhtaç olduğunu hisseder.

Bu çağın en çok unuttuğu şey: merhameti yaşamak, affı hissetmek. Oysa affetmek sadece ilâhî bir edep değil; aynı zamanda bir devadır.

Zikir, Gözyaşı ve Rahîm’in Derin Dokunuşu

“Yâ Rahîm” zikri, bazen bir gözyaşıdır.Bazen bir sessizlik.Bazen bir iç geçirme…Ama her defasında bir dönüşün habercisidir.

Sûfîler bu ismi zikrettiklerinde, şunları niyet eder:

• “Kendimi affedemediğim şeyler için…”

• “Sevdiğimi kıramadığım halde bağışlayamadığım için…”

• “Kalbimde taşıdığım ağırlığı artık bırakmak için…”

Çünkü zikir sadece Allah’a değil; kendine de dönüştür.

Ey Rahîm olan Allah’ım…

Sen affetmeyi seversin; ben affedilmeye muhtacım.

Günahlarım yük oldu ruhuma.

Ne unuttum, ne unutuldum…

Ama sen unutmuyorsun; beni, rahmetinle hatırlıyorsun.

Ey Rahîm…

Benimle aramda duran duvarları yık.

Sana gelmeye cesaretim yok; ama Senin rahmetin her şeyden büyük.

Affet beni.

Geçmişimi, korkularımı, suskunluklarımı…

Beni sadece bir kul gibi değil, bir misafirin gibi ağırlayan merhametine sığınıyorum.

Kalbime affetmeyi öğret.

Kinlerimi sil, yüklerimi erit.

Ve ben affederken, Seninle buluşayım.

Çünkü affetmek, sadece bırakmak değil…

Sana yaklaşmaktır.

Ey Rahîm…

Yorgunum ama umudum var.

Suskunum ama içimde “Sen” yankılanıyorsun.

Affını umarak yaşayan bütün kalpler adına…

Yâ Rahîm…

Yâ Rahîm…

Yâ Rahîm…

---

Er-Rahîm: Affın ve İlâhî Şefkatin Sırlı Adı.

@sesliterapi